Ինչպե՞ս ծնվեց սիրված «Ալիսա»-ն․ Մհեր Գաբրիելյանի հեղինակային կոկտեյլի պատմությունը

Մհեր ի՞նչ պատմություն ունի Ձեր հեղինակային կոկտեյլը։

Հեղինակային կոկտեյլը մեկը չէ, ունեմ մոտ 50-ից ավելի հեղինակային կոկտեյլներ, բայց «Ալիսա» կոկտեյլը դրանցից ամենասիրվածն է թե՛ իմ, թե՛ հյուրերիս կողմից։ Որևէ կարևոր իրադարձություն չկա կապված կոկտեյլի հետ, ուղղակի աշխատանքի բերումով, երբ կոկտեյլներ էի պատրաստում ռեստորանների համար, միտք ծագեց պատրաստել սուր համերով ըմպելիք։ Ցանկություն առաջացավ օգտագործել ընդհանուր համային կապ չունեցող բաղադրիչներ՝ Ալոե վերա, լիչի, ջին և այդպես ծնվեց «Ալիսա» կոկտեյլը։ «Ալիսա»-ն ալոե վերա և լիչի բառերի հապավումն է, որը նաև հայտնի է որպես աղջկա անուն։ Ընդհանրապես կոկտեյլը ունի երեք չափանիշ, որով չափում են իր վատ կամ լավ լինելը՝ համ, բույր և տեսք։ «Ալիսա»-ի դեպքում համը և բույրը իդեալական էին ստացվել, սակայն սկզբնական գույնը չէի հավանել, որի համար էլ որոշեցի կոկտեյլի բաղադրիչներին ավելացնել կարկադեի սառույց, ինչը նրան տվեց վարդագույն գույն, որը ժամանակի ընթացքում հալվում էր՝ տալով կարմիր երանգ, և մի փոքր թթվաշ համ կոկտեյլին։

Արդյո՞ք կա Ձեզ համար որևէ կարևոր հիշողություն կապված հեղինակային կոկտեյլի հետ։

Կարևոր հիշողություն չեմ ասի բայց այն, որ դա սիրվեց գրեթե բոլորի կողմից դարձրեց իրեն շատ յուրահատուկ և կարևոր ինձ համար։ Կոկտեյլի նման ճանաչումը ինձ միշտ հիշեցնում է Բրեմ Սթոքերի «Դրակուլա» ստեղծագործության երկտողը՝ «Ամենաանհայտ ստեղծողի ամենահայտնի ստեղծագործությունը»։ Նույնը պատահեց «Ալիսա»-ի դեպքում և չնայած նրան, որ ես ունեի 50-ից ավելի հեղինակային կոկտեյլներ՝ սիրելին և բեսթսելերը դարձավ հենց «Ալիսա»-ն։ Ես այն ինձ հետ տանում եմ գրեթե ամեն տեղ, որպես իմ աշխատանքի բնութագրիչ։ 

Մի անգամ առաջարկ ստացա ռուս մի բլոգերից «Едим ТВ» ռուսական ալիքում այն միասին պատրաստելու համար։ Այս հոլովակը «Ալիսա»-ին բավական մեծ ճանաչում բերեց նաև ռուս լսարանում, որից հետո շատ ռուսական ռեստորաններում սկսեցին մատուցել իմ հեղինակային կոկտեյլը։

Մհեր իսկ ի՞նչ կցանկանայիք մարդիկ զգան, երբ համտեսեն այս կոկտեյլը։

«Ալիսա»-ն ցանկանում եմ մարդկանց համար լինի ուղղակի ջերմ միջավայրի լավ ընկեր, որպեսզի օրվա վերջում՝ հիշողություններում, մնա հաճելի միջավայրը, ընկերները և համեղ «Ալիսա»-ն։

Եթե «Ալիսա»-ն լիներ ֆիլմ կամ երգ, ի՞նչ կլիներ և ինչու՞։ 

Իր անունը և ձևը ասում է, որ ինքն աղջիկ է, նուրբ աղջիկ և եթե լիներ ֆիլմ, ապա սիրո մասին ինչ-որ ֆիլմ կլիներ, որի գլխավոր հերոսուհին կլիներ հենց Ալիսան՝ մի քիչ էքստրավագանտ, հետաքրքիր բնավորությամբ և չարաճճի։ Իսկ եթե լիներ երաժշտություն, ապա R&B ոճի երաժշտություն։

Եթե կարողանայիք պատրաստել կոկտեյլ ցանկացած հայտնի արտիստի համար, ո՞ւմ և ի՞նչ ըմպելիք կպատրաստեիք։

Իրականում երբեք չեմ մտածել, որովհետև էսպես ասած կուռք չունեմ։ Իհարկե կան մարդիկ, ովքեր ինձ համար նշաձող են, որոնցից մեկը Առնոլդ Շվարցնեգերն է, ով 3 տարբեր կարիերայի ուղղություններում՝ կինո, սպորտ և քաղաքականություն, կարողացել է հասնել գագաթնակետին։ Սակայն ավելի շատ կուզեի մտերմիկ զրույց ունենալ, քան սպասարկել նրան։

Մհերը որոշեց մեզ հետ կիսվել սիրված Ալիսայի բաղադրությամբ՝

• Ջին – 50 մլ
• Լիչիի լիկյոր – 20 մլ
• Լիմոնի հյութ – 20 մլ
• Շաքարի օշարակ  – 10 մլ
• Ալոե վերայի հյութ – 75 մլ
• Շեյքում և լցնում ենք կարկադեի սառույցով լի բաժակի մեջ։

Article by Christine Gh.

© IN AM 2 LLC